Μαθαίνοντας να λέμε «ΟΧΙ»





Γιατί λέμε πάντα ναι;

Ο φόβος μας ωθεί σε συμφωνία-συμμόρφωση, προτιμώντας την ηρεμία από την αντιπαράθεση.

Συχνά υπάρχουν βαθιά ριζωμένα αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις που μας αναγκάζουν να αποδεχόμαστε τα πάντα, φοβούμενοι τις συνέπειες της απογοήτευσης των άλλων ή μήπως θεωρηθούμε εγωιστές.
Όταν μαθαίνουμε πώς να λέμε ΟΧΙ, μάθουμε ταυτόχρονα πώς να ξεπερνάμε αυτές τις αντιστάσεις.

Φόβος σύγκρουσης
Η σκέψη της εμπλοκής σε διαφωνίες μπορεί να προκαλέσει άγχος, οδηγώντας μας να δώσουμε προτεραιότητα στη διατήρηση της «ειρήνης» και να υποβιβάσουμε τις δικές μας ανάγκες. Επιλέγουμε το μονοπάτι της ελάχιστης αντίστασης, θυσιάζοντας την αυθεντικότητά μας προκειμένου να διατηρήσουμε μια «βιτρίνα» αρμονίας.

Ενοχή
Η ενοχή μας ψιθυρίζει ύπουλα, πείθοντάς μας ότι το να λέμε ΟΧΙ ισοδυναμεί με απογοήτευση των άλλων ή με δική μας ανεπάρκεια. Είναι το βάρος των ανεκπλήρωτων προσδοκιών και το βάρος των αντιληπτών υποχρεώσεων που μας αναγκάζουν να συμμορφωθούμε.

Ντροπή
Προερχόμενη από την αίσθηση της αναξιότητας, η ντροπή υπονομεύει σιωπηλά τις επιλογές μας, ωθώντας μας προς τη συμφωνία ακόμα και όταν έρχεται σε αντίθεση με τις αληθινές επιθυμίες μας. Φοβόμαστε την κρίση και την απόρριψη, εσωτερικεύοντας την πεποίθηση ότι η διεκδίκηση των ορίων μας μπορεί να οδηγήσει σε εξοστρακισμό ή εγκατάλειψη.

Έλλειψη ορίων
Χωρίς σαφώς καθορισμένα όρια, ανοίγουμε άθελά μας τις πύλες σε αδιάκοπες απαιτήσεις και προσδοκίες, αφήνοντάς μας ευάλωτους στη χειραγώγηση και την εκμετάλλευση. Λέμε ΝΑΙ από συνήθεια, χωρίς να γνωρίζουμε ότι κάθε παραχώρηση μας καταργεί την αυτονομία και τον αυτοσεβασμό μας.

Κοινωνική πίεση
Η αμείλικτη έμφαση της κοινωνίας στην παραγωγικότητα και στην ευχαρίστηση των ανθρώπων ενισχύει την τάση μας να πούμε ΝΑΙ, ανεξάρτητα από τις γνήσιες κλίσεις μας. Με την κοινωνική σύγκριση, φοβόμαστε ότι μας χαρακτηρίζουν τεμπέληδες ή μη συνεργάσιμους, υποκύπτοντας στην πίεση να συμμορφωθούμε με μη ρεαλιστικά πρότυπα διαθεσιμότητας και αποδοχής.


Χαμηλή αυτοεκτίμηση
Όταν η αίσθηση της αυτοεκτίμησής μας διακυβεύεται, συχνά αναζητούμε εξωτερική επικύρωση μέσω συνεχούς προσαρμογής, πιστεύοντας ότι η αξία μας εξαρτάται από την ικανότητά μας να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες των άλλων. Το να πούμε ΝΑΙ γίνεται μια απέλπιδα προσπάθεια να κερδίσουμε την έγκριση και να επιβεβαιώσουμε την αξία μας, ακόμη και σε βάρος της δικής μας ευημερίας.

Γιατί πρέπει να μάθουμε να λέμε ΟΧΙ

Το να μάθουμε πώς να λέτε όχι δεν είναι μόνο να διεκδικείτε τα όρια. είναι μια πράξη βαθύς αυτοσεβασμού και αυτοδυναμίας. Όταν λέμε με συνέπεια ΝΑΙ στους άλλους σε βάρος των δικών μας αναγκών, σηματοδοτούμε στον εαυτό μας και στον κόσμο ότι ο χρόνος, η ενέργεια και η ευημερία μας δεν έχουν αξία. Αντίθετα, το να λέμε όχι είναι μια δήλωση αυτοεκτίμησης - μια αναγνώριση ότι οι πόροι μας είναι πεπερασμένοι και αξίζουν να διατηρηθούν. Είναι μια απόδειξη της αξίας που δίνουμε στον εαυτό μας και των ορίων που θέτουμε για να προστατεύσουμε την ψυχική, συναισθηματική και σωματική μας υγεία. 

Επιπλέον, το να λες ΟΧΙ δεν είναι απλώς θέμα αυτοπροστασίας. αλλά ένα ισχυρό εργαλείο για τη διαμόρφωση της δυναμικής των σχέσεων μας. Επικοινωνώντας τα όριά μας και διεκδικώντας την αυτονομία μας, δημιουργούμε ένα προηγούμενο για αμοιβαίο σεβασμό και εκτίμηση. Διδάσκουμε στους άλλους πώς να μας συμπεριφέρονται, διαμορφώνοντας υγιή όρια και αρνούμενοι να ανεχτούμε συμπεριφορά που υπονομεύει την αξιοπρέπειά μας ή μειώνει την αξία μας. Με αυτόν τον τρόπο, καλλιεργούμε σχέσεις που βασίζονται στην αυθεντικότητα και την αμοιβαιότητα, όπου και τα δύο μέρη αισθάνονται ότι εκτιμώνται και κατανοούνται. 

Πάνω απ 'όλα, το να μάθεις πώς να λες όχι είναι μια πράξη συμπόνιας και αυτοφροντίδας. Είναι μια απόρριψη της διάχυτης αντίληψης ότι η αξία μας εξαρτάται από την ικανότητά μας να ικανοποιούμε τις ανάγκες των άλλων σε βάρος των δικών μας. Τιμώντας τις πιο εσωτερικές μας επιθυμίες και δίνοντας προτεραιότητα στην ευημερία μας, διεκδικούμε εκ νέου την εξουσία στη ζωή μας και αρνούμαστε να είμαστε συνένοχοι στην αυτοπροδοσία ή την εγκατάλειψή μας.

Το να πούμε ΟΧΙ γίνεται μια καθολική πράξη αυτοεπιβεβαίωσης - μια επιβεβαίωση ότι οι ανάγκες μας έχουν σημασία, η φωνή μας αξίζει να ακουστεί και το ταξίδι μας προς την ολότητα και την εκπλήρωση είναι αδιαπραγμάτευτο.







Σχόλια